Zasady eventów - 
Temat jest zamknięty
Zeszyt=samolociki=rysunek abstrakcyjny=małe poślinione kulki do strzelania
Papirus (gr. pápyros →, łac. papyrus) – materiał pisarski otrzymywany z tzw. trzciny papirusowej (pl. Cibora papirusowa, łac. Cyperus papyrus)
rosnącej na bagnistych terenach strefy podzwrotnikowej. Długość jej
łodyg dochodzi do 3 metrów. Roślina ta niegdyś powszechnie występowała w
delcie Nilu, obecnie rzadko spotykana.Papirus znany był w starożytnym Egipcie już od III tysiąclecia p.n.e. Najstarsze zachowane zabytki piśmiennictwa na papirusie pochodzą z ok. 2400 p.n.e. Prawdopodobnie już wtedy był powszechnie używany również jako nośnik tekstu.
Około VII w. p.n.e. papirus dotarł do Grecji, zaś około III w. p.n.e. pojawił się w Rzymie.
Upowszechnienie papirusu nastąpiło w epoce hellenistycznej. Głównym
ośrodkiem produkcji papirusu była od III w. p.n.e. Aleksandria, skąd
rozprowadzano go do innych krajów śródziemnomorskich. Był podstawowym
materiałem w tworzeniu książek i dokumentów (w postaci zwojów).
W późnej starożytności papirus stopniowo był wypierany przez pergamin,
bardziej odpowiedni do nowej postaci książki, jaką był kodeks.
Niemniej nie zaprzestano produkcji papirusu. W wieku VII, po podboju
Egiptu przez Arabów, produkowano papirus i eksportowano go do krajów
południowej Europy (Italia oraz Galia), gdzie wykorzystywany był w
kancelariach longobardzkiej i merowińskiej.Produkcja papirusu w
Egipcie trwała do X wieku. W Europie najdłużej, bo do połowy XI wieku,
stosowano papirus przy sporządzaniu dokumentów w kancelarii papieskiej.
to taki wczesny zeszyt
ale pindol z cb
